In augustus 1979 stond in het weekblad Businessweek de kop “The death of equities: How inflation is destroying the stock market”. Gelukkig kwam deze profetie niet uit, want de centrale banken wisten de hyperinflatie als gevolg van de oliecrises in de jaren zeventig te ‘verslaan’ en de S&P 500 is sinds 1979 gestegen met meer dan 2600% (exclusief dividenden).
Natuurlijk mag Euronext over het thema de terugloop van beursgenoteerde bedrijven van dit nummer niet ontbreken. We spreken met Simone Huis In ’t Veld (CEO Euronext Amsterdam) en René van Vlerken (hoofd noteringen Euronext Amsterdam) over de recente ontwikkelingen en hun verwachtingen van het Europese beursgenoteerde landschap.
Negatieve nominale rentes zijn niet langer denkbeeldig. De ECB rekent al geruime tijd negatieve rentes door aan banken in de verwachting dat zij deze rentes doorrekenen aan de consument. Hiermee verwacht de ECB een positieve invloed uit te oefenen op de inflatie en de consumptie en daarmee de economie te stimuleren. De banken zijn vooralsnog terughoudend in het berekenen van negatieve nominale spaarrentes.
Maar iets dat leek op aandelen in een onderneming bestond al veel langer. In de vroege Hanzetijd bijvoorbeeld – de 13e eeuw – gebeurde het regelmatig dat reders een schip wilden uitrusten om ermee naar de Oostzee te varen. Een stevige investering.
Philip Coggan is een journalist bij The Economist en daarvoor bij de Financial Times met tientallen jaren ervaring. Volgens hem is het gemakkelijk bij economie met de nadruk op inflatie en werkgelegenheid het grote plaatje te missen. De laatste 300 jaar hebben we een geweldige verandering gezien en de laatste decennia een enorme voortgaande welvaartsverbetering dankzij de bloei van de Chinese economie.
Over de afgelopen decennia groeide de totale marktwaarde van de private equity markt harder dan de publieke aandelenmarkt. Desalniettemin bleef de publieke aandelenmarkt een grote rol spelen in de wereldwijde economie: de totale marktwaarde als percentage van het BBP, de market cap ratio, bedroeg 93% in 2018, terwijl dit niveau in de vorige eeuw nog rond een veel lager niveau van 20% tot 40% schommelde.
Waar banken tijdens de vorige crisis onderdeel waren van het probleem, zijn ze nu onderdeel van de oplossing. Scherp toezicht, zowel vanuit de regelgeving als vanuit de publieke opinie, heeft de banken gedwongen een sociaal kompas te ontwikkelen. De coronacrisis maakt duidelijk dat andere sectoren op het gebied van ethiek nog veel werk te doen hebben.
Wereldwijd zien we het aantal beursnoteringen vrij fors teruglopen. Op een mondiaal niveau verdween tussen 2010 en 2018 bijna een derde van dit aantal. In Europa daalde dit aantal met ruim een kwart. In de VS gaat de daling nog harder: tussen eind vorige eeuw en 2018 halveerde het aantal beursnoteringen in de VS zelfs.
Central banks and investors critically monitor market-based inflation measures as key indicators for medium-term inflation expectations. Market-based measures of inflation expectations have experienced a sharp decline over 2019. The euro 5y5y inflation-linked swap rate has fallen from 1.8 percent at the beginning of 2019 to a level of around 1.2 percent at year’s end.
De rente bereikte in 2019 in veel landen in de Eurozone historisch lage niveaus. Waar veel economen negatieve rentes tot voor kort voor onmogelijk hielden, is inmiddels het tegendeel bewezen.
Ik zie een parallel tussen de manier waarop mensen in de loop van de geschiedenis lijfelijk risico hebben ervaren, en beleving van risico bij spaarders en beleggers. In die ontwikkeling zit iets paradoxaals, iets dat proeft als decadent, of beter: verwend.
Gemiddeld wordt momenteel ongeveer de helft van het totale risicobudget van Nederlandse pensioenfondsen besteed aan renterisico. De rente is nu laag, maar in de tijd variabel. Omdat de omvang van het renterisico afhangt van de hoogte van de rente varieert ook de omvang van het renterisico in de tijd. Een besliskader is nodig om aanpassingen aan de hoogte van het renterisico te verantwoorden. Een dergelijk kader ontbreekt vaak en dit artikel geeft hiertoe een aanzet.
De term “zwemmen in je geld” is door Walt Disney op briljante wijze verpersoonlijkt in Dagobert Duck. Zijn vermogen biedt de vrek het plezier erin te kunnen zwemmen, maar geeft ook de last van de kans om het kwijt te raken. De Zware Jongens liggen altijd op de loer. Met de lage en in veel gevallen zelfs negatieve rente is het beeld van Dagobert Duck actueler dan ooit. Het aanhouden van cash wordt immers aantrekkelijker in deze situatie.